De man trok de rechter deur van de auto open en begon op z'n parkiets tegen mij te schreeuwen (ik dacht dat het parkiets was, want onze parkiet "praat" met dezelfde klanken, maar niet zo hard) en gooide uiteindelijk papieren in m'n auto waaruit ik kon opmaken dat hij z'n losaderes in Veghel zocht.
Ik probeerde in gebarentaal uit te leggen dat-ie alleen maar het kanaal hoefde te volgen om daar te komen, maar daar begreep hij niets van en zelfs een uitgetekende platte grond kon hij niet volgen. Hij begon zelfs nog harder te schreeuwen en zelfs te huilen (een woord kon ik verstaan...TURKISCH)
Omdat ik zo langzamerhad genoeg kreeg van dit gekwaak (en ik een doek over z'n hoofd leggen om hem stil te krijgen niet als optie zag) en misschien omdat ik ook enigzins medelijden met deze persoon had besloot ik hem toch maar te helpen....maar ja waar haal je iemand vandaan die turks praat ?
Na enig nadenken toch de plaatselijke SHOARMABOER maar gebeld...waarom niet, deze spreken turks en kennen de weg...Ik heb de shoarmaturk uitgelegd wat het probeem was en de telefoon in de hand van de vrachtwagenchauffeur geduwd. Zo is deze man in het pakiets toch nog duidelijk gemaakt dat-ie alleen maar het kanaal hoefde te volgen...
Je hebt er verder niets aan...maar ik wilde het even kwijt !!
Bart, van, en nu effe zonder Partner
Ps, no worries, ik heb zelfs m'n teleoon terug gehad
