steil avontuur

[LimaWhiskey]

Steil avontuur
Eén van uw prikkers was deze zomer op vakantie in Frankrijk, de Ardèche. Met vrouw, drie kinderen en caravan. Dat alles verplaatst door een Landrover 109?Stationwagon. Op vooraf ingewonnen advies worden kaarten uit de bekende Série Blue gekocht. Alles staat erop, tot het kleinste wandelpaadje. Moeilijk begaanbare weggetjes voor auto?s worden speciaal aangegeven, behalve dan de hellingshoek. Met achterlating van de caravan op een camping besluit het gezin, vooral de vader en de oudste zoon, zo?n weggetje eens te gaan beproeven. Na enig zoeken in de periferie van een klein dorp doemt het weggetje plotseling op tussen de struiken. Rotsige bodem, zeer nauwe doorgang. Heldhaftig worden lage giering en 4-wiel-drive ingeschakeld, en daar gaat ?ie. Al na enkele tientallen meters wordt duidelijk waarom meneer Michelin zo?n pad ?moeilijk begaanbaar?noemt. Rechts schrapen scherpe takken langs de carosserie, links denderen losgereden stenen in een meters diepe afgrond, en recht vooruit blijkt het stijgingspercentage op te lopen tot boven de twintig procent. ?Niks aan de hand? zegt de vader ?Onze landrover kan dit makkelijk aan?. Toch draaien de wielen wel eens wat vreemd rond op de losse stenige ondergrond. De zoon van 9 jaar op de achterbank vindt het prachtig. Zoon van 4 jaar slaapt gewoon door, ook al wordt hij van links naar rechts heen en weer geslingerd. Moeder en dochter van 7 jaar vonden het maar ?zozo?.
?Hoe loopt dit af?vraagt de moeder zich hardop af. ?Besef je wel dat we helemaal achteruit terug moeten, als we niet verder kunnen,??.
Ook de vader realiseert zich dat zoiets geen pretje is, met die afgrond op nog geen twintig centimeter naast de wielen.
En dan?een haarspeldbocht. Vijf maal steken, centimeter voor centimeter, luidruchtig schieten stenen onder de wielen vandaan, de afgrond in. Dochter zit lijkbleek achterin met tranen over de wangen. Moeder wil niet meer kijken. Jongste zoon slaapt door, oudste zoon is inmiddels een Suske en Wiske gaan lezen. Maar het lukt, ze komen erdoor. Ze hebben nu het ergste gehad, maar het pad blijft erbarmelijk.
?Dit kan echt alleen maar met zo?n auto?zegt de vader trots.
Dan, tot ieders verbijstering, passeren ze een pad naar een woonhuis.
?Wonen hier dan nog mensen?vragen ze zich af. ?Op zo?n onbereikbare plek??
Weer enkele tientallen meters verder barst de vrouw in schateren uit.
?Jij met je Landrover die alles kan? giert ze. ?Kijk daar eens?een Renault Kangoo? Verdwaasd kijkt de vader van de Renault naar de weg, dan weer naar de Renault, dan weer in de spiegel naar wat ze gehad hebben en trapt volslagen geïntimideerd op de rem.
?Dit kàn niet? kan hij nog stamelend uitbrengen.
Eenmaal weer op gang en enkele meters verder komt de aap uit de mouw: aan deze zijde, bergafwaarts, is het pad zéér begaanbaar?. geasfalteerd zelfs..
Ze hebben nog een genoeglijke verdere tocht.

Andries

<img src="[193.0.234.78];
LimaWhiskey
[www.prikpagina.nl]

[marc]

Hi Andries,

Erg vermakelijk stukje, heb het Mirjam (mijn vrouw) voorgelezen en volgde deze episode met enige herkenning

Marc

[Bart]

Mooi verhaal en erg herkenbaar (voor mij zonder kinderen dan). Waarom de autoweg nemen als het ook moeilijk kan? The Real LARO-Spirit!!
(o, ja...als je hier niet van houd...neem een routeplanner of navigatieapparaat; die kunnen -behalve de kortse weg- de snelste weg vinden.

[Landterfanter]

Prachtig verhaal en erg mooi geschreven. Wat doe jij eigenlijk voor de kost ?
Je zou eens een boek moeten schrijven of iets met film ofzo.
Groet Dirk.