Vakantie in Slovenie
Geplaatst: do 09 aug 2007, 01:10
Dit jaar zijn we naar Slovenie geweest. Hieronder het reisverslag.
Wij zijn met Larrie gegaan, onze trouwe Serie III die inmiddels voorzien is van een 2,5 ltr Diesel. Achter de auto hing onze caravan.
De heenreis:
Zonder meer goed verlopen. Hoewel er regelmatig een hoge drukleiding begon te lekken (tussen pomp en verstuiver) waren er verder weinig problemen. Dit lekken viel gelukkig mee en met een beetje aandraaien was het snel verholpen. Vervelend, maar ach niet overkomelijk.
De remmen deden het goed, de dag ervoor had ik rechts voor de onderste remcilinder vervangen omdat deze lekte. Verder heb ik de remschoenen schoon gebrand om de remvloeistof er af / uit te krijgen. Niet echt een oplossing die de schoonheidsprijs verdiend, maar goed genoeg om te kunnen rijden.
De snelheid was constant 80 a 85 en regelmatig moest ik wat gas terug nemen om niet harder te gaan.
De camping (camping Bled in Bled):
Waanzinnig, wat een camping. Het sanitaire was echt schoon, er hingen zelfs pompjes met schoonmaakmiddel om zelf de wc bril schoon te maken (en standaard wc papier). Verder viel het op dat zowel op de camping als in de omgeving alles schoon (geen papiertjes, enz.) was en goed onderhouden. Hoewel we al heel wat jaren naar Frankrijk waren geweest, naar de meest uiteenlopende gebieden hebben we het nog nooit zo schoon mee gemaakt.
Een gezellig camping met een grote verscheidenheid aan mensen.
Bij aankomst stonden er al twee andere kampeerders met Landrovers. Een 90?ger en een 130.
De mensen van de 90?ger heb ik helaas niet gesproken, maar wel gezwaaid. Met de man/gezin van de 130 heb ik wat meer contact gehad.
Later kwam er nog een 110 met Duits kenteken en één dag een 110 met Engels kenteken en daktent op de camping.
Deze laatste was van een Engelsman die alleen op doorreis was naar een meeting in Kroatië. Bij het vertrek nam hij even uitgebreid de tijd om even te praten met de man van de Series.
De omgeving:
Wat een ongelofelijk landschap.
Mooie asfalt wegen die je naar de mooiste plekken leiden. Snelwegen zijn ze daar nu net aan het uitvinden.
Wat eigenlijk nog veel belangrijker is, je mag daar overal in rijden zolang er geen verbodsbord staat. Verbodsborden staan er zeer weinig, waardoor eigenlijk alles toegankelijk is.
Ik kon het natuurlijk niet laten om het Nationaal park in te rijden (wat gewoon toegestaan is zolang je op het pad blijft) en heb daar heerlijk rond gereden.
<img src="[www.larrie.nl];
<img src="[www.larrie.nl];
De paden zijn daar aangelegd voor de bosbouw en gemaakt van witte steentjes (gravel achtig). De mensen van de bosbouw rijden daar met gewonen auto?s of met tractoren rond.
<img src="[www.larrie.nl];
Op sommige punten kon je daar kiezen om of een weg te nemen waarbij het gras in het midden zo hoog stond dat mijn assen werden schoon geveegd of een weg waarbij een personenauto nog wel zou kunnen rijden (hoewel niet echt aan te raden). Jullie begrijpen het al, mijn onderkant is schoongeveegd en het was een geweldig pad. Sommige stukken waren in de tweede versnelling niet te rijden en moesten beklommen worden volgas in de 1. Aandrijving op alle vier de wielen om toch nog wat grip over te houden. Het was mijn eer te na om de lage gearing te gebruiken, altijd fijn als je wat over hebt als het echt zwaar wordt. Soms even uitwijken voor een grote steen of wat overhangende takken.
Na 3,5 uur rijden ben ik twee bosbouwers, 1 fietser, 1 wandelaar met hond en drie huizen tegen gekomen. Heerlijk om daar zo rond te kunnen rijden.
De omgeving is zo uitgestrekt dat je daar gerust twee weken kan rijden zonder steeds hetzelfde tegen te komen ??? hoewel, na iedere berg volgt de volgende berg.
Helaas heb ik wat pluimpjes roet achter gelaten. De hoogte zorgde voor wat adem tekort, zeker als het gaspedaal voor de zoveelste keer onderin stond.
De terugreis:
Net als de heenreis in twee dagen gereden. Overnacht in Nurenberg op de plaatselijke camping. Wat kom ik daar tegen ??? een Serie III met een Frans kenteken (laatste foto). Deze fransoos was uit 1981 en had last van een kloeink tijdens het rijden. Spijtig wand ze wilde eigenlijk nog verder maar gingen nu terug naar Frankrijk.
<img src="[www.larrie.nl];
Even onder de auto gekeken en de oorzaak van de kloeink was snel vastgesteld. Het achterste kruisje van de achterste aandrijfas was geheel drooggelopen en had behoorlijk wat speling. Vet had hij alleen gebruikt bij de montage twee jaar geleden.
Verder hebben wij niet veel problemen ondervonden, behalve dat de hoge drukleidingen nog steeds niet echt vast willen blijven zitten.
Het laatste stuk begon het te regenen, Monique neemt volgend jaar haar regenpak mee omdat het in de auto toch wel een beetje lekt.
Conclusie:
Wat een waanzinnig land. Heerlijk om te verblijven, nog mooier om rond te rijden. Niet alleen de kleine plaatjes en slingerweggetjes, maar zeker ook de ?zand? wegen waarbij je op de mooiste plekken komt en de mooiste ritten rijd.
Echt een Landrover land waar je dagen kan rijden en heerlijk kan greenlanen.
Volgend jaar gaan we weer.
Wie gaat er mee?
Ap
Wij zijn met Larrie gegaan, onze trouwe Serie III die inmiddels voorzien is van een 2,5 ltr Diesel. Achter de auto hing onze caravan.
De heenreis:
Zonder meer goed verlopen. Hoewel er regelmatig een hoge drukleiding begon te lekken (tussen pomp en verstuiver) waren er verder weinig problemen. Dit lekken viel gelukkig mee en met een beetje aandraaien was het snel verholpen. Vervelend, maar ach niet overkomelijk.
De remmen deden het goed, de dag ervoor had ik rechts voor de onderste remcilinder vervangen omdat deze lekte. Verder heb ik de remschoenen schoon gebrand om de remvloeistof er af / uit te krijgen. Niet echt een oplossing die de schoonheidsprijs verdiend, maar goed genoeg om te kunnen rijden.
De snelheid was constant 80 a 85 en regelmatig moest ik wat gas terug nemen om niet harder te gaan.
De camping (camping Bled in Bled):
Waanzinnig, wat een camping. Het sanitaire was echt schoon, er hingen zelfs pompjes met schoonmaakmiddel om zelf de wc bril schoon te maken (en standaard wc papier). Verder viel het op dat zowel op de camping als in de omgeving alles schoon (geen papiertjes, enz.) was en goed onderhouden. Hoewel we al heel wat jaren naar Frankrijk waren geweest, naar de meest uiteenlopende gebieden hebben we het nog nooit zo schoon mee gemaakt.
Een gezellig camping met een grote verscheidenheid aan mensen.
Bij aankomst stonden er al twee andere kampeerders met Landrovers. Een 90?ger en een 130.
De mensen van de 90?ger heb ik helaas niet gesproken, maar wel gezwaaid. Met de man/gezin van de 130 heb ik wat meer contact gehad.
Later kwam er nog een 110 met Duits kenteken en één dag een 110 met Engels kenteken en daktent op de camping.
Deze laatste was van een Engelsman die alleen op doorreis was naar een meeting in Kroatië. Bij het vertrek nam hij even uitgebreid de tijd om even te praten met de man van de Series.
De omgeving:
Wat een ongelofelijk landschap.
Mooie asfalt wegen die je naar de mooiste plekken leiden. Snelwegen zijn ze daar nu net aan het uitvinden.
Wat eigenlijk nog veel belangrijker is, je mag daar overal in rijden zolang er geen verbodsbord staat. Verbodsborden staan er zeer weinig, waardoor eigenlijk alles toegankelijk is.
Ik kon het natuurlijk niet laten om het Nationaal park in te rijden (wat gewoon toegestaan is zolang je op het pad blijft) en heb daar heerlijk rond gereden.
<img src="[www.larrie.nl];
<img src="[www.larrie.nl];
De paden zijn daar aangelegd voor de bosbouw en gemaakt van witte steentjes (gravel achtig). De mensen van de bosbouw rijden daar met gewonen auto?s of met tractoren rond.
<img src="[www.larrie.nl];
Op sommige punten kon je daar kiezen om of een weg te nemen waarbij het gras in het midden zo hoog stond dat mijn assen werden schoon geveegd of een weg waarbij een personenauto nog wel zou kunnen rijden (hoewel niet echt aan te raden). Jullie begrijpen het al, mijn onderkant is schoongeveegd en het was een geweldig pad. Sommige stukken waren in de tweede versnelling niet te rijden en moesten beklommen worden volgas in de 1. Aandrijving op alle vier de wielen om toch nog wat grip over te houden. Het was mijn eer te na om de lage gearing te gebruiken, altijd fijn als je wat over hebt als het echt zwaar wordt. Soms even uitwijken voor een grote steen of wat overhangende takken.
Na 3,5 uur rijden ben ik twee bosbouwers, 1 fietser, 1 wandelaar met hond en drie huizen tegen gekomen. Heerlijk om daar zo rond te kunnen rijden.
De omgeving is zo uitgestrekt dat je daar gerust twee weken kan rijden zonder steeds hetzelfde tegen te komen ??? hoewel, na iedere berg volgt de volgende berg.
Helaas heb ik wat pluimpjes roet achter gelaten. De hoogte zorgde voor wat adem tekort, zeker als het gaspedaal voor de zoveelste keer onderin stond.
De terugreis:
Net als de heenreis in twee dagen gereden. Overnacht in Nurenberg op de plaatselijke camping. Wat kom ik daar tegen ??? een Serie III met een Frans kenteken (laatste foto). Deze fransoos was uit 1981 en had last van een kloeink tijdens het rijden. Spijtig wand ze wilde eigenlijk nog verder maar gingen nu terug naar Frankrijk.
<img src="[www.larrie.nl];
Even onder de auto gekeken en de oorzaak van de kloeink was snel vastgesteld. Het achterste kruisje van de achterste aandrijfas was geheel drooggelopen en had behoorlijk wat speling. Vet had hij alleen gebruikt bij de montage twee jaar geleden.
Verder hebben wij niet veel problemen ondervonden, behalve dat de hoge drukleidingen nog steeds niet echt vast willen blijven zitten.
Het laatste stuk begon het te regenen, Monique neemt volgend jaar haar regenpak mee omdat het in de auto toch wel een beetje lekt.
Conclusie:
Wat een waanzinnig land. Heerlijk om te verblijven, nog mooier om rond te rijden. Niet alleen de kleine plaatjes en slingerweggetjes, maar zeker ook de ?zand? wegen waarbij je op de mooiste plekken komt en de mooiste ritten rijd.
Echt een Landrover land waar je dagen kan rijden en heerlijk kan greenlanen.
Volgend jaar gaan we weer.
Wie gaat er mee?
Ap
