Niet alles is wat je denkt
Geplaatst: zo 02 apr 2006, 17:49
Een jaar geleden wist Larrie er een topsnelheid van 115 !!! KM/u uit te persen als de omstandigheden mee zaten.
Gedurende de winter werd deze topsnelheid (en trekkracht) steeds minder. Afgelopen week kwam er met moeite 100 KM/u op de teller (GPS).
Nu is 100 KM/u niet verkeerd voor een SIII 109 2,25D stawag, maar het feit dat de topsnelheid (en de trekkracht) achteruit liepen baarde me zorgen.
Kleppen gesteld, dieselcleaner er doorheen (paar flesjes en lange stukken rijden), verstuivers vernieuwd (tevens om van het walmen af te komen), luchtfilter gecontroleerd, compressietest laten uitvoeren (was niet echt optimaal, maar wel mooi op alle 4 de cilinders hetzelfde) enzovoort, enzovoort.
Alles gedaan en niets hielp.
Omdat ik de auto dagelijks gebruik (en ook vaak afstanden van 100+ km afleg) baarde de achteruitgang van de motor me zorgen.
Totdat ......
Ik gisteren bezig was en mijn oudste zoon (Niels) lekker in de landrover "autotje" aan het spelen was. Lekker met het gaspedaal spelen ........
Wat viel me op: De brandstofpomp stond in standje 3/4 als het pedaal op de plank stond.
Na dat afgesteld te hebben (en de kogels van de spoorstang vernieuwd te hebben) was het vandaag tijd voor een proefrit.
Eerst even rustig alles op temperatuur laten komen (koelvloeistof en olie), daarna nog 10 minuten rustig gereden om bij de snelweg te komen (aiiii wat stuurde het weer strak met die nieuwe stuurkogels) en de snelweg op.
Op de oprit eerst een flink vaart maken in de 3e versnelling. Gas onderin en de motor flink laten brullen. Toe de teller op 80!!!! stond vond ik het toch wel tijd geworden om de 4e versnelling op te zoeken. Gevonden natuurlijk, hij zat tegenover de 3e versneling
Met tegenwind wist larrie er een 105 KM/u uit te persen (het waait behoorlijk op de A15 bij Arnhem). Na een minuut of wat voluit te hebben gereden was het tijd om, via een klaverblad, om te keren en nu voluit met de wind mee te gaan.
Gas onderin, helm op en twee handen aan het stuur. De 100 was zo bereikt, maar Larrie bleef doorgaan ........ uiteindelijk bleef de snelheid drie kilometer lang op ongeveer 126 Km/u !!!!!!!
Je voelt je als een klein kind in een zeepkist. Het is zo spannend dat je niet wilt remmen, maar je weet dat dit wel erug hard is. Het scheelt natuurlijk dat het vandaag zondag was en lekker rustig op de weg zodat ik me gang kon gaan.
Of ik ooit nog eens zo hard zou durven rijden met Larrie vraag ik me af..... maar de oorzaak van het probleem was vele malen eenvoudiger dan ik gedacht had.
Conclusie: Een oplossing zit vaak in een klein hoekje. (nieuw Nederlands spreekwoord )
Apke
www.larrie.nl
(die daarna nog even rustig heeft mogen uitrijden en even lekker in de Huissense klei heeft gespeeld)
Gedurende de winter werd deze topsnelheid (en trekkracht) steeds minder. Afgelopen week kwam er met moeite 100 KM/u op de teller (GPS).
Nu is 100 KM/u niet verkeerd voor een SIII 109 2,25D stawag, maar het feit dat de topsnelheid (en de trekkracht) achteruit liepen baarde me zorgen.
Kleppen gesteld, dieselcleaner er doorheen (paar flesjes en lange stukken rijden), verstuivers vernieuwd (tevens om van het walmen af te komen), luchtfilter gecontroleerd, compressietest laten uitvoeren (was niet echt optimaal, maar wel mooi op alle 4 de cilinders hetzelfde) enzovoort, enzovoort.
Alles gedaan en niets hielp.
Omdat ik de auto dagelijks gebruik (en ook vaak afstanden van 100+ km afleg) baarde de achteruitgang van de motor me zorgen.
Totdat ......
Ik gisteren bezig was en mijn oudste zoon (Niels) lekker in de landrover "autotje" aan het spelen was. Lekker met het gaspedaal spelen ........
Wat viel me op: De brandstofpomp stond in standje 3/4 als het pedaal op de plank stond.
Na dat afgesteld te hebben (en de kogels van de spoorstang vernieuwd te hebben) was het vandaag tijd voor een proefrit.
Eerst even rustig alles op temperatuur laten komen (koelvloeistof en olie), daarna nog 10 minuten rustig gereden om bij de snelweg te komen (aiiii wat stuurde het weer strak met die nieuwe stuurkogels) en de snelweg op.
Op de oprit eerst een flink vaart maken in de 3e versnelling. Gas onderin en de motor flink laten brullen. Toe de teller op 80!!!! stond vond ik het toch wel tijd geworden om de 4e versnelling op te zoeken. Gevonden natuurlijk, hij zat tegenover de 3e versneling
Met tegenwind wist larrie er een 105 KM/u uit te persen (het waait behoorlijk op de A15 bij Arnhem). Na een minuut of wat voluit te hebben gereden was het tijd om, via een klaverblad, om te keren en nu voluit met de wind mee te gaan.Gas onderin, helm op en twee handen aan het stuur. De 100 was zo bereikt, maar Larrie bleef doorgaan ........ uiteindelijk bleef de snelheid drie kilometer lang op ongeveer 126 Km/u !!!!!!!
Je voelt je als een klein kind in een zeepkist. Het is zo spannend dat je niet wilt remmen, maar je weet dat dit wel erug hard is. Het scheelt natuurlijk dat het vandaag zondag was en lekker rustig op de weg zodat ik me gang kon gaan.
Of ik ooit nog eens zo hard zou durven rijden met Larrie vraag ik me af..... maar de oorzaak van het probleem was vele malen eenvoudiger dan ik gedacht had.
Conclusie: Een oplossing zit vaak in een klein hoekje. (nieuw Nederlands spreekwoord
)Apke
www.larrie.nl
(die daarna nog even rustig heeft mogen uitrijden en even lekker in de Huissense klei heeft gespeeld)
)